Search Results

Sebastian Manterys (27-8-1990 – ) Znajdź na drzewie/Find on tree

Apolonia (Manterys, 24-1-1852 – 7-11-1921) & Michał Pycia Znajdź na drzewie/Find on tree Apolonia Manterys (24-1-1852 – ) została ochrzczona w kościele św. Wita, Modesta i Krescencji, w Nasiechowicach. Jej rodzicami byli Filip i Jadwiga Mucha. Świadkami o jej urodzinach byli Filip Kowal (40) i Jakub Kluska (42), zarówno włościanie z Zarogowa.(1) Apolonia i Michał ślub wzięli w 1865r w kościele p.w. Św. Wita, Modesta i Krescencji w Nasiechowicach.(2) 1. Akta w parafii w kościele św. Wita, Modesta i Krescencji, w Nasiechowicach, zdjęcie: img_5212 2. Źródła: Księgi parafialne w Archiwum Diecezjalnym w Kielcach Apolonia Manterys (24-1-1852 – ) was baptised in the St Wit, Modest and Krescencja’s church, Nasiechowice. Her godparents were Filip Nagło and Jadwiga Mucha. Witnesses to her birth were Filip Kowal (40) and Jakub Kluska (42) both farm workers from Zarogów.(1) Apolonia and Michał were married in St Wit, Modest and Krescencja’s church, Nasiechowice, in 1865.(2) 1. Parish records in the St Wit, Modest and Krescencja’s church, Nasiechowice, photo ref: img_5212 2. Parish records in the Kielce Diocesan Archives

Tadeusz (21-10-1921 – 31-12-2004) & Bronisława (Miszczyk) Manterys Znajdź na drzewie/Find on tree Tadeusz and Bronisława (Miszczyk) Manterys wzięli ślub 29-10-1949 w kościele św. Wita, Modesta i Krescencji, Nasiechowice.(1) ​ Przenieśli się do wsi Małe Słońce, gdzie prowadzili gospodarstwo. Jego rodzina pochodzi prawdopodobnie z Zarogowa.(2) ​ Bronisławy rodzice Józef i Emilia Miszczyk (Jakubas).(3) ​ 1,3. Akta w parafii św. Wita, Modesta i Krescencji, Nasiechowice. Zdjęcie z 2016 roku (E Jakubas), nr: 6308 2. Źródło nie zostało zarejestrowane Tadeusz and Bronisława (Miszczyk) Manterys were married on 29-10-1949 in St Wit, Modest and Krescencja’s church in Nasiechowice.(1) ​ They moved to Małe Slońce where they ran a farm. His family was most likely from Zarogów.(2) ​ Bronisława's parents were Józef and Emilia Miszczyk (Jakubas).(3) ​ 1,3. Parish records in the St Wit, Modest and Krescencja’s church, Nasiechowice. Photo by E Jakubas, taken 2016, ref: 6308 2. Source not recorded

Bronisław (6-2-1918 – 14-11-1988) & Julianna (Manterys, 10-2-1921 – 3-7-1996) Manterys Znajdź na drzewie/Find on tree Bronisław (6-2-1918 – 14-11-1988) i Julianna (Manterys, 10-2-1921 – 3-7-1996) Manterys wyszli za mąż 28-10-1943 w kościele św. Wita, Modesta i Krescencji, w Nasiechowicach.(1) Ślub był poprzedzony dwoma zapowiedzi ślubne w dniach 17 i 24 października 1943 roku w kościele w Nasiechowicach. Dyskryminacja otrzymana z trzeciej zapowiedzi ślubne (nr 2424-1943), prawdopodobnie dlatego, że były spokrewnione (oboje miały to samo nazwisko). Żadna umowa przedślubna. Świadkami ślubu byli Michał Dziura i Wojciech Manterys, zarówno rolnicy z Zarogowa. Julianna podpisała rejestr jako "Julia".(2) Julianna została ochrzczona w kościele św. Wita, Modesta i Krescencji, w Nasiechowicach. Jej rodzice zamieszkiwali w Zarogowie w czasie jej narodzin. Jej chrzestnymi byli Franciszek Kowal i Franciszka Kowal. Świadkami jej urodzin byli Franciszek Dziura (44) i Stanisław Peroń (40), zarówno rolnicy z Zarogowa.(3) Bronisław został ochrzczony w kościele św. Wita, Modesta i Krescencji, w Nasiechowicach. Jego rodzice chrzestni byli Błażej Kowal i Wiktoria Manterys (prawdopodobnie ciotka Julianny Wiktoria Manterys (Dziura) 1868 – 24-10-1942). Świadkowie na jego urodzin to Stanisław Peroń (30) i Piotr Michalski (32), czynszownicy z Zarogowa.(4) Rodzice Bronisława mieszkały w Zarogowie w czasie jego narodzin.(5) 1,2. Księgi parafialne w kościele św. Wita, Modesta i Krescencji, w Nasiechowicach. Zdjęcie zrobione w 2014 r., Zdjęcie: 2213 3. Księgi parafialne w kościele św. Wita, Modesta i Krescencji, w Nasiechowicach. Zdjęcie zrobione 2016, zdjęcie: img_3075 4,5. Księgi parafialne w kościele św. Wita, Modesta i Krescencji, w Nasiechowicach. Zdjęcie zrobione 2016, zdjęcie: img_3042 Bronisław (6-2-1918 – 14-11-1988) and Julianna (Manterys, 10-2-1921 – 3-7-1996) Manterys were married on 28-10-1943 in St Wit, Modest and Krescencja’s church, Nasiechowice.(1) Their wedding was preceded by two banns on 17 and 24 October 1943 in the Nasiechowice church. Dispensation received from the third bann (no.224-1943 refers), probably because they were related (both had same surname). No prenuptial agreement. Witnesses to the wedding were Michał Dziura and Wojciech Manterys, both farmers from Zarogów. Julianna signed the register as “Julia”.(2) Julianna was baptised in St Wit, Modest and Krescencja’s church, Nasiechowice. Her parents resided in Zarogów at the time of her birth. Her godparents were Franciszek Kowal and Franciszka Kowal. Witnesses to her birth were Franciszek Dziura (44) and Stanisław Peroń (40), both farmers from Zarogów.(3) Bronisław was baptised in St Wit, Modest and Krescencja’s church, Nasiechowice. His godparents were Błazej Kowal and Wiktoria Manterys (possibly Julianna’s aunt Wiktoria Manterys (Dziura) 1868 – 24-10-1942). Witnesses to his birth were Stanisław Peroń (30) and Piotr Michalski (32), copyholders from Zarogów.(4) Bronisław’s parents lived in Zarogów at the time of his birth.(5) 1,2. Parish records in the St Wit, Modest and Krescencja’s church, Nasiechowice. Photo taken 2014, photo ref: 2213 3. Parish records in the St Wit, Modest and Krescencja’s church, Nasiechowice. Photo taken 2016, photo ref: img_3075 4,5. Parish records in the St Wit, Modest and Krescencja’s church, Nasiechowice. Photo taken 2016, photo ref: img_3042

​Wojciech (17-4-1894 – 5-8-1978) & Zofia (Murowana, 1896 – 13-5-1969) Manterys Znajdź na drzewie/Find on tree Wojciech Manterys urodził się (tak jak jego rodzeństwo), mieszkał i uprawiał rolę w Zarogowie. Był czynny w sprawach Kościoła – interesował się religijną literaturą i śpiewem. Organizował i prowadził pielgrzymki do Częstochowy. Wołano na niego „Wojciech Wolny” z powodu jego niefrasobliwej spokojnej postawy. Był bardzo ceniony i szanowany w społeczeństwie. W sąsiedniej wsi Zagaje mieszkał inny Wojciech Manterys, znany jako „Fruczki” – nie wiemy jeszcze gdzie znajduje się na naszym drzewie rodzinnym.(1) Zofia była z regionu Jasice.(2) ​ Gdy osierocone dzieci Serafina (młodszego brata Wojciecha) znalazły się na uchodźstwie w Nowej Zelandii, Wojciech starał się sprowadzić ich z powrotem do Polski, w czym pomagał mu Wojciech Piwowarczyk (brat Celestyny, żony Serafina). Zdecydowano jednak, że będą one bezpieczniejsze w Nowej Zelandii niż w powojennej, okupowanej przez Sowietów Polsce, gdzie czekał ich niepewny los. Polacy wracający do kraju po II wojnie światowej byli traktowani przez władze komunistyczne z nieufnością i jako obywatele drugiej klasy.(3) Manterys.com wywiad z Aleksandrem Pietrasem (3-9-1930 – ) Akta w parafii św. Wita, Modesta i Krescencji, Nasiechowice. Zdjęcie z 2014 roku, nr: 2209 Manterys.com wywiad ze Stanisławem Manterysem (7-12-1935 – ) Wojciech Manterys was born in Zarogów (like all his siblings), and lived and farmed there. He was active in the church – keen on religious writings and songs, and organised and led pilgrimages from Kraków to Częstochowa. He was known as Wojciech Manterys “Wolny” (slow) because of his easygoing and unrushed demeanour. He was highly regarded and respected by his community. There was another Wojciech Manterys in neighbouring Zagaje, who was known as Wojciech Manterys “Fruczki” – strong. This Wojciech is not yet identified on the Manterys Tree .(1) Zofia was from the Jasice region.(2) ​ When Wojciech's brother Serafin's children ended up as orphaned refugees in New Zealand in 1944, he attempted to return them to Poland and was assisted by his Serafin's wife's brother Wojciech Piwowarczyk . However, this did not happen because it was safer for them to stay in New Zealand than return to a Soviet-ruled, post-war Poland with an uncertain future. Also, those returning were treated by the authorities with mistrust and as second-class citizens.(3) ​ Manterys.com interview with Aleksander Pietras (3-9-1930 – ) Parish records in the St Wit, Modest and Krescencja’s church, Nasiechowice. Photo taken 2014, photo ref: 2209 Manterys.com interview with Stanisław Manterys (7-12-1935 – )

Stanisław (7-12-1935 – ) & Halina (Polaczuk, 17-8-1940 – ) Manterys Znajdź na drzewie/Find on tree Stanisław Manterys urodził się na wsi, w której przez wieki mieszkali jego przodkowie. Wkrótce po przeprowadzce jego rodziny do wschodniej Polski, zostali deportowani w 1940 roku na przymusowe roboty w rosyjskim regionie Komi. ​ Miał 12 lat na początku 1948 roku, kiedy po raz pierwszy przybył do Wellingtonu z Obozu Polskich Dzieci w Pahiatua. Zamieszkał u nowozelandzkiej rodziny na Mt Victoria i uczęszczał do gimnazjum St Patrick's College. Pod koniec roku przeniesiono go do Bursy Polskich Chłopców w Island Bay. ​ Starsza siostra Stanisława, Krystyna, której umierająca matka w Uzbekistanie poleciła zaopiekować się pozostałymi siostrami i bratem, uważała, że ​​życie w bursie jest zbyt rozpraszające i że cierpi na tym jego nauka. Nalegała u władz, by przenieśli go do szkoły z internatem St Kevin's College w Oamaru. ​ Później studiował księgowość i ostatecznie rozpoczął karierę w księgowości i zarządzaniu przedsiębiorstwem. W 1962 poślubił Halinę Polaczuk, po czym przenieśli się do Aucklandu. Podczas pobytu tam zbudowali swój pierwszy dom, mieli troje dzieci i aktywnie angażowali się w działalność polonijną. ​ W 1973r. przenieśli się na stałe do Lower Hutt, gdzie byli aktywni w polskiej społeczności, należąc do komitetów, uczęszczając na polską mszę w Avalonie, posyłając swoje dzieci do polskiej szkoły sobotniej i uczestnicząc w wielu działaniach społecznych, oraz uroczystościach nowozelandzkich i polonijnych. ​ W 1990 r. Stanisław odwiedził masowe groby w Uzbekistanie, gdzie byli pochowani jego rodzice, ostatecznie składając na spoczynek duchy przeszłości. ​ W 1994 roku postanowił spędzić ostatnie lata pracy przed przejściem na emeryturę jako samozatrudniony doradca księgowy i przeniósł się do Polski, aby pracować tam przez siedem lat. ​ Od powrotu do Nowej Zelandii na emeryturę w 2001r., działał nie tylko na rzecz Polonii, ale także pomagał nowszej fali uchodźców przybywających ze wschodniej Afryki. ​ W 2004 roku, Stanisław był członkiem komitetu obchodów 65-lecia dzieci z Pahiatua, który wydał książkę New Zealand’s First Refugees: Pahiatua’s Polish Children, która została zredagowana i zaprojektowana przez jego syna Adama. Nadzorował jej tłumaczenie na polskie wydania i był wielokrotnie zapraszany do opowiadania o swoich doświadczeniach w Polsce i Nowej Zelandii. ​ Otrzymał dwa medale Orderu Zasługi Rządu RP w 2008 i 2016 roku za „indywidualny wkład i aktywne zaangażowanie w sprawy polonijne w Nowej Zelandii, upowszechnianie wiedzy o Polsce i historii polskich dzieci z Pahiatua”. ​ Przez wszystkie lata spędzone w Nowej Zelandii, Stanisław uważał się, i był uważany za cudzoziemca. Dopiero po powrocie do Nowej Zelandii w 2001 roku naprawdę poczuł, że tam należy. Choć jego korzenie są polskie, w końcu uznał Nową Zelandię za swój dom. ​ ​Źródło: Stanisław Manterys (7-12-1935 – ) Stanisław Manterys was born in a farming village, which had been his ancestral home for centuries. Soon after his family moved to eastern Poland they were deported in 1940 to forced labour in Russia’s Komi region. He was 12 in early 1948 when he first arrived in Wellington from the Polish Children’s Camp in Pahiatua. He boarded in Mt Victoria and attended St Patrick’s College. Towards the end of the year he moved into the Polish Boys’ Hostel in Island Bay. Stanisław’s elder sister Krystyna, who had been instructed by their dying mother in Uzbekistan to look after her remaining sisters and brother, considered life in the hostel too distracting and that his schooling was suffering. So she prevailed to transfer him to St Kevin’s College boarding school in Oamaru. He later studied bookkeeping and eventually found his career in accounting and business management. In 1963 he married Halina (Polaczuk) and they moved to Auckland. In the 11 years they spent there they built their first house, had three children and were actively involved in the Polish community. In 1972 they permanently moved to Lower Hutt and remained active in the Polish community, belonging to committees, attending Polish mass in Avalon, sending their children to Polish School and participating in many community activities and festive events. In 1990 Stanisław visited the mass graves of his parents in Uzbekistan, finally laying some ghosts of the past to rest. In 1994 he decided to spend his last working years before retirement as a self employed business accountant consultant and moved to a now free Poland to work for seven years. Since returning to retire in New Zealand in 2001 he remained active in not only the Polish community but also assisted the newer flood of refugee groups coming from eastern Africa. Stanisław was on the 2004 Pahiatua children’s 65th anniversary committee that published the book New Zealand’s First Refugees: Pahiatua’s Polish Children, which was edited and designed by his son Adam. He oversaw its translation into various Polish editions and was numerously invited to speak of his experiences in Poland and New Zealand. He received two Order of Merit medals from the Polish Government in 2008 and 2016 for “individual contribution and active involvement in the Polish diaspora’s matter in New Zealand, continuous promotion of knowledge about Poland and the history of Polish Pahiatua Children”. During all his years in New Zealand Stanisław had considered himself a foreigner. It was not until after returning to New Zealand in 2001 that he truly felt like he belonged there. Though his roots are Polish, he finally considered New Zealand to be his home. ​ Source: Stanisław Manterys (7-12-1935 – )

Mieczysław (28-3-1909 – 3-1-1995) & Stanisława (Ławruszonis, 11-11-1911 – 3-4-1990) Znajdź na drzewie/Find on tree Mieczysław Manterys urodził się 8-3-1907. Po ukończeniu szkoły powszechnej ojciec (Stanisław Manterys 18-9-1874 – 1946) umieścił go w Szkole Rolniczej (z internatem) w Szczelinie koło Warszawy. W późniejszym życiu nie miał możliwości prowadzenia gospodarstwa rolnego, ale zawsze bardzo chętnie uprawiał działki. Po odbyciu służby wojskowej pracował w instytucjach państwowych – najpierw krótko (jako kierowca), a w trakcie i ukończeniu szkoły średniej – jako urzędnik na stanowiskach kierowniczych średniego szczebla administracyjnego. Przez ostatnie lata przed II wojną światową był zatrudniony w Warszawie w instytucji wojskowej – Straży Granicznej – chroniące zachodnie granice kraju (Korpus Ochrony Pogranicza – wschodnie granice II RP.). Z tej instytucji otrzymał ładne mieszkanie służbowe (3-izbowe z wygodami) przy ul. Bednarskiej, z wejściem od Placu Bankowego, do którego wraz z nim przeprowadziły się ze Starego Miasta: Matka, siostry Julia, Irena (studiująca), Zofia (pracująca). Wkrótce Julia wyszła za mąż i wyjechała, Mieczysław ożenił się (ze Stanisławą Ławruszonis). Wraz ze zmianą pracy Mieczysław wynajął mieszkanie przy ul. Pańskiej 16 (w bezpośrednim sąsiedztwie kościoła Wszystkich Świętych), do którego wprowadził się z żoną, matką i Zofią (Irena zaczęła pracować we własnym gabinecie dentystycznym). Po wybuchu wojny w 1939 roku, w pierwszych dniach września matka, siostra Stanisława, (która przyjechała w odwiedziny) i Zofia oraz kilkuletnia córka Mieczysława (Jadzia) przeszły przez most Kierbedzia (obecnie Śląsko-Dąbrowski) na Pragę (już padały bomby do Wisły, a na ulicy leżeli zabici) do kolejki na ul. Stalowej, aby dostać się do Radzymina, do siostry Marii. Z powodu nalotów pasażerowie musieli w pewnym momencie uciekać w pobliskie zagony kartofli. Mieczysław z żona pozostali w Warszawie ze względu na charakter pracy (on w instytucji państwowej, ona w telefonach m/m). Przeżyli, po zakończeniu działań wojennych dotarli do Radzymina, wrócili z córką na ul. Pańską, z której później zostali wysiedleni przez okupacyjne władze hitlerowskie, gdyż ulica została włączona do getta żydowskiego. Mieczysław unikał władz niemieckich (jak większość Polaków należał do jednej z organizacji konspiracyjnych – starał się zmienić swój wygląd zewnętrzny), wyjechał z rodziną na wieś pod Kraków (Niedźwiedź – tam urodziła się druga córka Alicja), gdzie zatrudnił się w urzędzie gminnym, dzięki czemu miał możliwość handlowania mięsem, co było niebezpieczne w warunkach okupacyjnych, ale polepszyło warunki bytowe rodziny). Następnie wyjechał do Bydgoszczy, a później do Gdańska, gdzie mieszkał długie lata (po zakończeniu wojny) z żoną i córkami, pracując jako wyższy urzędnik w Polskich Kolejach Państwowych. Przeszedł także odpowiednie szkolenia jako przewodnik turystyczny po Gdańsku i w tym charakterze długo pracował, także będąc na emeryturze. Po rozwodzie z żoną zamieszkał sam, pomagał finansowo starszej córce Jadwidze (z rodziną) w Gdańsku. Kiedy zachorował, leczył się najpierw w Gdańsku, potem wyjechał z młodszą córką Alicją do Kanady, gdzie zmarł 3-1-1995 roku. Zwłoki uległy kremacji. Uzyskane przez Zofię Manterys (20-9-1915 – 28-9-2012) od: Marianny z Manterysów Urbańskiej około 1978 roku; Stanisławy Dąbkowskiej (18-9-1897 – 18-12-1978) około 1975-1978 roku; Marianny Manterys (Manterys) 13-11-1899 – 28-4-1980 około 1976 roku After completing primary school, Mieczysław Manterys’s father (Stanisław Manterys 18-9-1874 – 1946) sent him to the agricultural boarding school in Szczelin near Warsaw. In later life he had no opportunity to work on the land but always willingly tended the allotments where he lived. After completing military training he worked in government institutions – firstly for a short time as a tailor and later, after completing secondary school, as a supervisory clerk in middle levels of administration. In the latter years before World War II he worked in a military institution in Warsaw – the Border Guards – guarding Poland’s borders. This institution gave him a nice official apartment (three rooms with amenities) in Bednarska Street (entry from the Plac Bankowy). His mother, sisters Julianna (still studying) and Zofia (working) moved in with him. Soon after, Julianna married and left. Mieczysław married Stanisława Ławruszonis and rented an apartment in 16 Pańska Street (next to the All Saints’ church), where he moved in with his wife, mother and Zofia. Irena started work in her own dental clinic. After the outbreak of war in 1939, on the first day of September, sister Stanisława (who was here on a visit) and Zofia, with several-years old daughter of Mieczysław (Jadzia), crossed the Vistula River over the Kierbedź bridge (now the Śląsko-Dąbrowski bridge) to Praga, while bombs were already falling into the river and dead bodies lay on the streets. They came to the railway station on Stalowa Street, trying to get to Radzymin to their sister Marianna. Because of air raids the passengers at one point had to run and hide in the potato fields nearby. Mieczysław and his wife remained in Warsaw because of the nature of his work (he in a government institution, she as an intercity telephonist). They survived and after the fighting ceased they arrived in Radzymin to collect their daughter and returned to Warsaw to Pańska Street, from where they were eventually evicted by the Germans to make room for the Jewish ghetto being established there by the Germans. Mieczysław avoided the German authorities (like most Poles he belonged to one of the underground conspiracies and tried to change his physical appearance). He departed with his family to a village near Kraków (in Niedźwiedź where his second daughter Alicja was born). He found a job in the county offices through which he was able to carry on a clandestine meat trade, which was dangerous under the occupation but improved the family’s conditions. He subsequently went to Bydgoszcz and later to Gdańsk, where he lived for many years after the war with his wife and daughters, working as a high official with the Polish State Railway. He trained as a tourist guide in Gdańsk and worked at this for many years, which he continued to do in his retirement. After his divorce from his wife, he lived alone while financially helping his elder daughter Jadwiga and her family in Gdańsk. When he fell ill he was treated first in Gdańsk, then left with his younger daughter Alicja to Canada, where he died on 3 January 1995. His body was cremated. Biography by Zofia Manterys (20-9-1915 – 28-9-2012) based on information from Marianna Urbańska (Manterys) in approximately 1978; Stanisława Dąbkowska (Manterys) (18-9-1897 – 18-12-1978) between 1975 and 1978; Marianna Manterys (Manterys) 13-11-1899 – 28-4-1980 in approximately 1976

Zofia (Manterys) & Tadeusz Patyna (środek XVIII wiek) Znajdź na drzewie/Find on tree Mieszkali w Szczepanowicach.(1) 1. Akta urodzenia, śmierci i małżeństwa z Archiwum Archidiecezjalnego w Kielcach. Zdjęcie zrobione w 2013 r., zdjęcie: img_2364 Resided at Szczepanowice.(1) 1. Birth, death and marriage records from the Archdiocesan Archives in Kielce, Poland. Photo taken 2013, photo ref: img_2364

Maryanna (Manterys, 19-12-1896 – ) & Franciszek Stano Znajdź na drzewie/Find on tree Maryanna (Manterys, 19-12-1896 – ) i Franciszek Stano wzięli ślub 24-10-1917 w Kalinie Wielkiej. Mieszkali wówczas Kalinie. Rodzicami chrzestnymi Maryanna: Józef Mongos i Małgorzata Michalska. Orginalnie zapisane w parafii Kaliny Wielkiej . Źródła: Zdjęcia zrobione w 2013 r. w Archiwach parafialnych w Miechowie: Akta urodzin, zgonów i ślubów (zdjęcie nr. p1060675) Maryanna (Manterys, 19-12-1896 – ) & Franciszek Stano were married on 24-10-1917 in Kalina Wielka. They resided in Kalina at time of marriage. Maryanna’s godparents were Józef Mongos & Marianna Michalska. Originally recorded in the Kalina Wielka parish. Source: Birth, death and marriage records from the Miechów parish, Poland. Photo taken 2013, photo ref: p1060675

Sylwestra Bibrowska (Manterys, 22-4-1940 – ) and Wacław Bibrowski (1935 – 13-6-2000) Znajdź na drzewie/Find on tree Przejmuje gospodarstwo rolne po swoim ojcu Czesławie Manterys (1-7-1907 – 8-8-1984) , które prowadzi wraz z mężem Wacławem. Bardzo pracowita i aktywna społecznie, przez blisko 20 lat Prezeska KGW Zarogów, wspólnie ze swoim mężem (Naczelnikiem OSP) Zarogów prowadzi bardzo owocną działalność na rzecz wsi. Jest organizatorką wspólnych spotkań, kursów, organizuje wycieczki, przygotowuje dożynki itp. Mają swój znaczący wkład w wybudowanie i wyposażenie nowej remizy OSP Zarogów. Pomimo upływu czasu i rozpadu organizacji społecznej, Sylwestra zawsze jest pierwsza, gdy trzeba coś zrobić społecznie. Źródło: Córka Dorota Kapek (Bibrowska, 20-11-1964 -) korespondencja z manterys.com Sylwestra took over the farm in Zarogów from her father Czesław Manterys (1-7-1907 – 8-8-1984) , which she worked with her husband Wacław Bibrowski. Very hard working and active in the community, she was president of the Country Women’s Circle in Zarogów. With her husband (who was the Zarogów Volunteer Fire Brigade manager) she did fruitful work for the benefit of the village. She was an organiser of meetings, courses, outings and harvest festivals. They had important input into the outfitting of the Volunteer Fire Brigade hall in Zarogów. Despite the passage of time and the breakup of community organisations, Sylwestra is always first when there is a need to do something for the community. Source: Daughter Dorota Kapek (Bibrowska, 20-11-1964 – ) correspondence with manterys.com

Piotr (1-10-1877 – 1953) Julia (Jangrot) Manterys Znajdź na drzewie/Find on tree Piotr Manterys był ożeniony z siostrą Balbiny Dziekanowej (spokrewnionej z Julianną). Mieszkał przez pewien czas w Miroszowie u swego brata Stanisława, po powrocie z wojny rosyjsko-japońskiej, w której musiał brać udział jako „poddany” rosyjski. Ponieważ nie mógł przeboleć, że w Rosji uczył innych, a tu dzieci polskie nie umieją czytać, zorganizował w tzw. „salonie” szkółkę (chyba w ramach „Macierzy Szkolnej”). Oczywiście należało u zaborczych władz rosyjskich wykołatać pozwolenie na utworzenie szkoły w języku polskim. Po pewnym czasie wyjechał z żoną do Szczypca k/Pińczowa, gdzie gospodarował oraz prowadził bardzo żywą działalność społeczno-gospodarczą. Uczciwy, prawy, ale i ujmujący gawędziarz. Pod koniec II wojny światowej (1944 rok) Piotr był typowany przez Polskie Władze Podziemne na stanowisko starosty Pińczowa, kiedy to działania Armii Krajowej przeciwko okupacyjnym władzom niemieckim odnosiły szczególne sukcesy na tamtym terenie. Jednak wobec następującej okupacji sowieckiej, bardziej zamaskowanej od poprzedniej i zaakceptowanych przez zachodnich sojuszników Polski (Poczdam, Jałta), nie mogło to być oczywiście zrealizowane. Zofia Manterys (20-9-1915 – ) wspomina “Stryj Piotr był najbardziej związany uczuciowo z naszym ojcem i z naszą rodziną – pisywał do nas do Warszawy, gdzie wiodło się nam nie najlepiej i starał się zrozumieć zarówno swego brata, jak i bratową i w miarę swych możności łagodził to trudne małżeństwo. Był to człowiek o pięknych cechach charakteru: dobry, rozumny, uspołeczniony, serdeczny. Jego małżeństwo też nie było zbyt udane (żona podobno bardzo energiczna, autorytarna), co znosił jednak spokojniej niż nasz ojciec. Umarł w Szczypce.” Uzyskane przez Zofię Manterys (20-9-1915 – 28-9-2012) od: Marianny z Manterysów Urbańskiej około 1978 roku; Stanisławy Dąbkowskiej (18-9-1897 – 18-12-1978) około 1975-1978 roku; Marianny Manterys (Manterys) 13-11-1899 – 28-4-1980 około 1976 roku Piotr Manterys was married to the sister of Balbina Dziekan – a relative of Julianna. He lived for a time with his brother Stanisław Manterys in Miroszów, after returning from the Russo-Japanese war in which he took part as a subject of Russia. He was vexed that in Russia he taught others to maintain the Polish language, while here at home children couldn’t read. He organised classes in the front porch room (probably under the auspices of the Polish Schools project). For this he had to obtain permission from the Russian authorities. Some time later he and his wife went to Szczypiec near Pińczów, where he farmed and took an active part in social and farming projects. Towards the end of World War II (1944) Piotr was nominated to the position of administrator of Pińczów by the Polish Underground Army, at a time when the activities of that army had a high success rate in that area. However, they were not successful against the invading Russians whose activities were less overt than the Germans, and were acceptable by our allies (Potsdam and Yalta conferences). Zofia Manterys (20-9-1915 – 28-9-2012) says: “Uncle Piotr was very close to my father and our family. He wrote to us in Warsaw, where we were not doing so well, and tried to understand his brother and sister-in-law as much as he could in their difficult marriage situation. He had beautiful traits of character – kind, thoughtful, socially active, cordial, honest and fair, as well as a good storyteller. His own marriage was not the best (his wife was apparently very energetic and authoritative), which he accepted more calmly than my father. He died in Szczypiec.” ​ Biography by Zofia Manterys (20-9-1915 – 28-9-2012) based on information from Marianna Urbańska (Manterys) in approximately 1978; Stanisława Dąbkowska (Manterys) (18-9-1897 – 18-12-1978) between 1975 and 1978; Marianna Manterys (Manterys) 13-11-1899 – 28-4-1980 in approximately 1976

Bartłomiej (13-8-1780 – 11-1-1837) & Agata (Woźniak, ca.1771 – 1829) Manterys Znajdź na drzewie/Find on tree Bartłomiej (13-8-1780 – 11-1-1837) i Agata (Woźniak, ca.1771 – ) Manterys mieszkali w Pojałowicach. Bartłomiej Manterys był rolnikiem i ochrzczony w kościele św. Wita, Modesta i Krescencji, Nasiechowice.(1) Jego rodzicami chrzestnymi byli Józef Urbański i Franciszka Jaworska z Pojałowic (z pełniejszym opisem niż normalnie podany w aktach urodzinowych i tytułach wydanych, wydawałoby się, że są szlachcicami). Częstotliwe powołania Sebastiana, by być świadkiem, wskazywały na jego dobrą kondycję w społeczności i poszanowanie lokalnej szlachty).(2) Bartłomiej i Agata pobrali się około 1799 roku. Świadkiem podpisania jego zapisów śmierci w kościele był jego syn Józef Manterys.3 1,3. Rekordy parafialne w Kieleckich Archiwumch Diecezjalnych 2. Akta w parafii w św. Wita, Modesta i Krescencji, Nasiechowice, zdjęcie: P1010737 Bartłomiej and Agata lived in Pojałowice. Bartłomiej was a farmer and was baptised in St Wit, Modest and Krescencja’s church, Nasiechowice.(1) His godparents were Józef Urbański & Franciszka Jaworska from Pojałowice (with the fuller description than normal given in the birth records and the titles given, it would seem they were gentry. Sebastian's frequent calls to be witness himself point to his good standing in the community and respect of the local gentry).(2) Bartłomiej and Agata were married circa 1799. The witness to the signing of his death record in the church was his son Józef Manterys.(3) 1, 3. Parish records in the Kielce Diocesan Archives 2. Parish records in the St Wit, Modest and Krescencja’s church, Nasiechowice, photo ref: p1010737