%20b_1868%20d_24-1.jpg)
Irena Majorek/Szymborska (Manterys) była zabrana jako dziecko z Miroszowa (wraz z Dobrosławem przez wuja Jana Żurka do Warszawy) na dalszą naukę w Gimnazjum Prywatnym pp. Gaczeńskiej i Kacprowskiej. Uczyła się bardzo dobrze. Mieszkała u wuja Janka, później przez pewien czas w internacie, u wuja Stasia (wraz z Julią i Zofią w Radzyminie, na Pradze-Targówku (z całą rodziną), przez kilka tygodni z Zofią jako sublokatorki u biednej, ale życzliwej gospodyni, która wynajmowała mieszkanie na ul. Piwnej 13. Ojciec załatwiał wszystkie te chwilowe pobyty dla najmłodszych, dojeżdżając do Miroszowa i Radzymina. Po uzyskaniu matury Irena dostała się na studia stomatologiczne. Ta dobra wiadomość zastała ją w Radzyminie, gdzie właśnie bawiła małego siostrzeńca Józefa Rębelskiego. Po skończeniu studiów zakupiła na kredyt gabinet dentystyczny, który uruchomiła najpierw na Żoliborzu, potem przeniosła się do Ursusa, gdzie zatrudniła się także w Zakładach Mechanicznych „Ursus”. Wyszła za mąż za Alfonsa Majorka, który umarł po kilku latach (gruźlica). Na początku wojny 1939 roku przeniosła swój gabinet do Radzymina (zakłady „Ursus” mogły być zbombardowane), powróciła, gdy się okazało, że Zakłady i dom zostały nienaruszone. Przeprowadziły się do niej matka i siostra Zofia, która po powrocie z rocznego pobytu w Miroszowie dojeżdżała do Warszawy na komplety tajnego nauczania (później także na Uczelnię i do pracy). Obydwie, (ale głównie Irena) opiekowały się przez kilka lat chorą matką, aż do jej śmierci. Powtórne zamążpójście Ireny (z p. Szymborskim) zakończyło się rozwodem (nie mogła mieć dzieci). Zawsze bardzo pomagała rodzinie, zwłaszcza w czasie wojny i po wojnie, kiedy warunki bytowo-mieszkaniowe były bardzo trudne. Zmarła w 63 roku życia, w 1976 roku. Pochowana na cmentarzu Gołąbki, w ufundowanym przez siebie grobie rodzinnym. W dzień wybuchu Powstania Warszawskiego – 1.8.1944r – była przed południem w Warszawie, gdzie wyczuła jakąś specyficzną atmosferę, nieuchwytną, nie dość wyraźną (dużo młodych ludzi na ulicach, wielu mężczyzn w wysokich, wojskowych butach itp.) Uzyskane przez Zofię Manterys (20-9-1915 – 28-9-2012) od: Marianny z Manterysów Urbańskiej około 1978 roku; Stanisławy Dąbkowskiej (18-9-1897 – 18-12-1978) około 1975-1978 roku; Marianny Manterys (Manterys) 13-11-1899 – 28-4-1980 około 1976 roku
Irena Majorek/Szymborska (Manterys) was taken as a child from Miroszów (together with brother Dobrosław) by their uncle Jan Żurek to Warsaw to a private college run by the ladies Gaczyńska and Kacprowska, where she was a good student. She stayed with her uncle Jan and later for a time boarded with uncle Stanisław Żurek, sisters Julianna and Zofia in Radzymin in Praga-Targówek with the whole family. She also stayed few weeks with sister Zofia as a sub-tenant of a poor but kind woman, who let a room in 13 Piwna Street. Their father (Stanisław Manterys 18-9-1874 – 1946) arranged for all temporary accommodations for the youngest children.
After matriculating, Irena was accepted to the school of dentistry. This good news found her in Radzymin, where she was looking after the little nephew of Józef Rębelski. After completing her studies she purchased a dentist’s clinic first in Żoliborz, later moving to Ursus where she was employed at the Ursus Machine Factory. She married Alfons Majorek, who died after some years from tuberculosis.
At the beginning of World War II in 1939 she moved her clinic to Radzymin, fearing the bombardment of the factory but returned when the factory remained intact. She was joined by her mother and sister Zofia (who after spending a year in Moroszów travelled to Warsaw to attend clandestine classes forbidden by the Germans, and later to the University and work). Both sisters, mainly Irena, cared for their ill mother until her death. Irena’s second marriage to Szymborski ended in divorce (she could not have children). Irena always assisted her family, especially during the war and the years following when the living and accommodation conditions were very difficult. She died at 63 year in 1976 and is buried in the family plot in the Gołąbki cemetery near Ursus. She had a recollection from the first day of the Warsaw Uprising on 1 August 1944 – in the morning she felt a peculiar atmosphere, undefined but very strong, with many young people walking the streets and many men in high military boots.
Biography by Zofia Manterys (20-9-1915 – 28-9-2012) based on information from Marianna Urbańska (Manterys) in approximately 1978; Stanisława Dąbkowska (Manterys) (18-9-1897 – 18-12-1978) between 1975 and 1978; Marianna Manterys (Manterys) 13-11-1899 – 28-4-1980 in approximately 1976