%20b_1868%20d_24-1.jpg)
Piotr Manterys był ożeniony z siostrą Balbiny Dziekanowej (spokrewnionej z Julianną). Mieszkał przez pewien czas w Miroszowie u swego brata Stanisława, po powrocie z wojny rosyjsko-japońskiej, w której musiał brać udział jako „poddany” rosyjski. Ponieważ nie mógł przeboleć, że w Rosji uczył innych, a tu dzieci polskie nie umieją czytać, zorganizował w tzw. „salonie” szkółkę (chyba w ramach „Macierzy Szkolnej”). Oczywiście należało u zaborczych władz rosyjskich wykołatać pozwolenie na utworzenie szkoły w języku polskim.
Po pewnym czasie wyjechał z żoną do Szczypca k/Pińczowa, gdzie gospodarował oraz prowadził bardzo żywą działalność społeczno-gospodarczą. Uczciwy, prawy, ale i ujmujący gawędziarz. Pod koniec II wojny światowej (1944 rok) Piotr był typowany przez Polskie Władze Podziemne na stanowisko starosty Pińczowa, kiedy to działania Armii Krajowej przeciwko okupacyjnym władzom niemieckim odnosiły szczególne sukcesy na tamtym terenie. Jednak wobec następującej okupacji sowieckiej, bardziej zamaskowanej od poprzedniej i zaakceptowanych przez zachodnich sojuszników Polski (Poczdam, Jałta), nie mogło to być oczywiście zrealizowane. Zofia Manterys (20-9-1915 – ) wspomina “Stryj Piotr był najbardziej związany uczuciowo z naszym ojcem i z naszą rodziną – pisywał do nas do Warszawy, gdzie wiodło się nam nie najlepiej i starał się zrozumieć zarówno swego brata, jak i bratową i w miarę swych możności łagodził to trudne małżeństwo. Był to człowiek o pięknych cechach charakteru: dobry, rozumny, uspołeczniony, serdeczny. Jego małżeństwo też nie było zbyt udane (żona podobno bardzo energiczna, autorytarna), co znosił jednak spokojniej niż nasz ojciec. Umarł w Szczypce.”
Uzyskane przez Zofię Manterys (20-9-1915 – 28-9-2012) od: Marianny z Manterysów Urbańskiej około 1978 roku; Stanisławy Dąbkowskiej (18-9-1897 – 18-12-1978) około 1975-1978 roku; Marianny Manterys (Manterys) 13-11-1899 – 28-4-1980 około 1976 roku
Piotr Manterys was married to the sister of Balbina Dziekan – a relative of Julianna. He lived for a time with his brother Stanisław Manterys in Miroszów, after returning from the Russo-Japanese war in which he took part as a subject of Russia. He was vexed that in Russia he taught others to maintain the Polish language, while here at home children couldn’t read. He organised classes in the front porch room (probably under the auspices of the Polish Schools project). For this he had to obtain permission from the Russian authorities. Some time later he and his wife went to Szczypiec near Pińczów, where he farmed and took an active part in social and farming projects. Towards the end of World War II (1944) Piotr was nominated to the position of administrator of Pińczów by the Polish Underground Army, at a time when the activities of that army had a high success rate in that area. However, they were not successful against the invading Russians whose activities were less overt than the Germans, and were acceptable by our allies (Potsdam and Yalta conferences). Zofia Manterys (20-9-1915 – 28-9-2012) says: “Uncle Piotr was very close to my father and our family. He wrote to us in Warsaw, where we were not doing so well, and tried to understand his brother and sister-in-law as much as he could in their difficult marriage situation. He had beautiful traits of character – kind, thoughtful, socially active, cordial, honest and fair, as well as a good storyteller. His own marriage was not the best (his wife was apparently very energetic and authoritative), which he accepted more calmly than my father. He died in Szczypiec.”
Biography by Zofia Manterys (20-9-1915 – 28-9-2012) based on information from Marianna Urbańska (Manterys) in approximately 1978; Stanisława Dąbkowska (Manterys) (18-9-1897 – 18-12-1978) between 1975 and 1978; Marianna Manterys (Manterys) 13-11-1899 – 28-4-1980 in approximately 1976